Najważniejszą cechą stylu zwanego Biedermeier okazuje się jego użyteczność. Mocno związany z klasycyzmem, okazuje się on jednak zupełnie od niego odmienny. Nie jest przeznaczony wyłącznie do upiększania, ale też ma służyć praktycznie.
Trochę historii
Pierwsze lata intensywnego rozwoju stylu Biedermeier wiążą się z okresem 1815 – 1848, bowiem to właśnie wtedy nurt ten silnie dominował wśród europejskiego społeczeństwa. Na względzie mamy tu przede wszystkim tradycyjne mieszkania mieszczan, dla których owa sceneria wystroju stanowiła alternatywę wobec za drogiego w ich przypadku dworskiego stylu klasycznego dominującego na dworach. Podczas gdy na dworach wystarczyło ograniczyć stylizacje do takich, jakie da się podziwiać, w przypadku biedermeier trzeba było dostosować estetyczny wygląd do codziennego, pełnego naturalnych obowiązków życia zwykłego, przeciętnego człowieka. Wiele wpływów w biedermeier pochodzi z Francji oraz Anglii.
W praktyce
W biedermeier królują meble proste konstrukcyjnie, które nie są za duże gabarytowo, a więc znakomicie sprawdzają się nawet w niewielkich pomieszczeniach. I to właśnie różni owe wyposażenie od tego dominującego w nieco zbliżonym do omawianego nurtu – stylu klasycystycznego, stawiającego na większe gabarytowo przedmioty. Z reguły wybierane tworzywa to drewno naturalne, w tym brzoza, orzech, klon, jesion oraz wielorakie drzewa owocowe. Specjalnie na potrzeby biedermeier importowano także mahoń. Stałym trendem jest tu fornirowanie oraz politurowanie mebli.