Meblarstwo szesnastego stulecia – jak rozwijała się produkcja elementów wyposażenia wnętrz?

Wydawać by się mogło, że przeróżne geometryczne, stylowe formy i nietuzinkowe kształty rozmaitych elementów meblowych, które są dzisiaj dostępne w sklepach meblarskich to wymysł kreatywnych współczesnych producentów wyposażenia wnętrz. W praktyce jednak warto sięgnąć do historii i spojrzeć na to, jak intensywnie dziedzina ta rozwijała się w okresie już wczesnego renesansu, kiedy to wytwórstwo mebli nabrało znacznego tempa. W szczególności zauważalne było to we Włoszech oraz we Francji.
Szafy rodem z serwis laptopów gdynia Italii
Podstawowym asortymentem każdego mieszkania i domu we włoskim stylu okresu odrodzenia były kufry. Charakterystyczne skrzynie to jednak nie wszystko. Typowym wyznacznikiem renesansu w słonecznej Italii były także estetyczne szafy, które przeważnie były tworzone w konstrukcji dwupiętrowej, posiadając specyficzną kondygnację górną, nieco wyższą. Dodatkowo dysponowały one czterema skrzydłami drzwiowymi,. Miały również dolny element z szufladą. Musimy wspomnieć także o tym, iż podstawą odrodzenia okazuje się elegancko wyglądająca szafa gabinetowa, jaką airflow określano mianem sekretera, stąd też pojawiła się później użytkowana nazwa sekretarzyk. W odróżnieniu od standardowej włoskiej szafy, ta w formie sekretarzyka opierała się na projekcie zakładającym montaż specyficznej płyty odkładanej w dół, jaka pełniła funkcję blatu podobnego do dzisiejszych biurek. Płyta ta była opuszczana, a dookoła niej znajdowały się malutkie półeczki, bądź szufladki – najczęściej na artykuły papiernicze i materiały piśmiennicze.
Na wzór francuski
Renesans w meblarstwie dał o sobie znać także we Francji, gdzie równie modne były wyżej omówione kufry i skrzynie, szafy oraz sekretarzyki, ale dodatkowo królowały tam wielorakie elementy wyposażenia robione z drewna hebanowego. Było ono dość kosztowne, dlatego nierzadko stosowano je jako fornir. Niekiedy decydowano się na jego zręczne zastąpienie innymi drewnianymi tworzywami, w tym zwłaszcza gruszą – wcześniej odpowiednio przygotowywaną, to jest skrupulatnie malowaną na kolor czarny.